Powstała na przełomie XII i XIII w. świątynia, dziś stanowi ciekawe połączenie architektury różnych epok. Korpus nawowy z granitowych ciosów, prezbiterium zakończone półkolistą absydą i wieża ze schodami prowadzącymi na emporę to pamiątki z czasów romańskich. W stylu gotyckim kościół przebudowano zapewne w XV w., kiedy to podniesiono go do rangi kolegiaty. W XVI w. do świątyni dobudowano renesansową kaplicę św. Barbary. Ozdobiona rustyką sgraffitową i zwieńczona attyką kaplica jest dziełem włoskiego architekta Giovanni Battistę di Quadro. W jej wnętrzu znajduje się dwupiętrowy, przyścienny nagrobek Jana i jego syna Janusza Kościeleckich z 1559 r., jeden z najpiękniejszych tego typu w Polsce. W XIX w. do świątyni dobudowano, wzorowaną na kaplicy św. Barbary, neorenesansową kaplicę św. Jana Ewangelisty (obecnie kaplica Serca Jezusowego).